Znajdując się w Zakopanem ciężko jest przeoczyć Giewont. Ten tatrzański masyw góruje nad miastem, toteż można go obserwować nawet przechadzając się ulicami tej miejscowości. Miłośnicy wycieczek górskich na pewno zdecydują się nie tylko na podziwianie Giewontu z daleka, ale również na zdobycie tego szczytu. Ten położony w zachodniej części Tatr masyw posiada wierzchołek (Wielki Giewont) należący do jednego z najwyższych w tych górach: ma aż 1894 metrów n.p.m. (przy długości 2,7 kilometra). Niewątpliwie jest to bardzo atrakcyjne miejsce dla turystów.

Wznosząca się nad Zakopanem góra według opowieści jest niejako strażnikiem Polski. Legenda głosi, że są to rycerze śpiący pod Tatrami. Mają oni przebudzić się w momencie największego zagrożenia dla kraju, aby pospieszyć mu na ratunek. Rzeczywiście, zdaniem niektórych, masyw przypomina swym wyglądem śpiącego rycerza. Z historycznego punktu widzenia ciężko jest nawet ustalić pochodzenie nazwy tego miejsca. Istnieją dwie prawdopodobne hipotezy. Nazwa ta może wywodzić się od nazwiska zamieszkującego tam rodu lub też ma pochodzenie niemieckie (słowo „wand” oznacza skałę, więc pełna nazwa wskazywałaby na „grupę skał” lub „stromą skałę”).

Położenie geograficzne oraz szlaki turystyczne

Cały masyw umiejscowiony jest między licznymi dolinami. Są to: Dolina Bystrej, Dolina Kondratowa, Dolina Małej Łąki oraz Dolina Strążyska. Natomiast sam w sobie szczyt znajduje się po północnej stronie grani Kopy Kondrackiej.

Góra ta jest wspaniałym miejscem dla turystów. To jeden z powodów, dla którego Giewont stanowi najbardziej popularny i najczęściej zdobywany szczyt. Należy jednak pamiętać, że dużo łatwiej jest dostać się na niego od strony południowej, która nie jest tak stroma, jak północna. W celu dostania się na Wielki Giewont należy pokonać jeden z trzech wytyczonych szlaków turystycznych. Każdy z nich można pokonać w czasie ponad trzech godzin. Szlak niebieski rozpoczyna się w Kuźnicach. Dalej prowadzi przez Kalatowki oraz Dolinę Kondratową. Odcinek znajdujący się bezpośrednio przed szczytem, po prawej stronie góry, jest ubezpieczony za pomocą łańcuchów. Szlak czerwony zaczyna się w Dolinie Strążyskiej. Następnie należy pokonać Polanę Strążyską oraz Przełęcz w Grzybowcu. Punktem docelowym pierwszego etapu jest Kondracka Przełęcz. Szlak żółty prowadzi od Gronika przez Dolinę Małej Łąki. Stamtąd idzie aż do Kondrackiej Przełęczy. Kontynuacja zarówno szlaku czerwonego jak i żółtego jest szlak niebieski, którym należy dostać się na szczyt.

Niektóre osoby zbaczają ze szlaku w celu skrócenia sobie drogi na wierzchołek. W ten sposób są zmuszone pokonać Żleb Kirkora. Jest to jednak zachowanie nieodpowiedzialne. W skutek takich działań zginęło w tym miejscu już ponad dwudziestu turystów (do 2003 roku).

Na Wielkim Giewoncie został wzniesiony krzyż (tzw. Krzyż na Giewoncie), który stał się miejscem licznych pielgrzymek.

Budowa Giewontu

Szczyt opisywanej góry składa się z trzech części: Wielkiego, Małego oraz Długiego Giewontu. Zbocza Wielkiego Giewontu (najwyżej położonego miejsca) od strony południowej opadają do Kondrackiej Przełęczy, która jest istotnym punktem we wszystkich trzech szlakach turystycznych prowadzących na szczyt. Natomiast pomiędzy Wielkim i Małym Giewontem znajduje się Przełęcz Giewonta. To właśnie stamtąd opada droga prowadząca do niebezpiecznego Żlebu Kirkora. Jeśli chodzi o teren pomiędzy Wielkim a Długim Giewontem, to leży tam tak zwana przełęcz Szczerba. Z tego miejsca opada Żleb Szczerby.

Natura na Giewoncie

Masyw górski Giewontu zbudowany jest ze skład osadowych, przede wszystkim z wapieni oraz dolomitów. Można tam jednak znaleźć także na przykład skały metamorficzne, takie jak gnejsy oraz łupki. W ich poszukiwaniu należałoby się udać do Przełęczy Kondrackiej. W pobliżu znajdują się również piaskowce.

Wspaniałymi okazami natury są położone w ścianach Giewontu jaskinie. Należą do nich Dziura nad Doliną Strążyską, Dziura w Szczerbie, Jaskinia Juhaska oraz Kozia Grota.

W tej części Tatr można także podziwiać wspaniałą i jednocześnie rzadką w Polsce roślinność. Występują tam takie okazy, jak: jarzębiec śląski, ostrołódka polna, podejźrzon rutolistny,  potrostek alpejski, starzec pomarańczowy, szarota Hoppego, rogownica szerokolistna oraz wierzba oszczepowata.

Miłośnicy fauny mogą podziwiać w tym miejscu cudowne kozice górskie, które szukają na giewonckim masywie schronienia w czasie zimy.